Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

stabula pastorum C

  • 1 stabulum

    ī n. [ sto ]
    1) стоянка, местопребывание, место, прибежище (stabile s. habere Pl)
    s. confidentiae Plнадёжное убежище
    3) стойло, хлев ( pecudum Col); конюшня ( equorum Sol); птичник, курятник ( avium cohortalium Col); pl. скотный двор
    s. apium Colулей
    s. piscium Col — рыбный водоём, пруд
    4) поэт. пастбище, выгон V
    5) стадо, скот ( nutritor stabuli M)
    8) дом разврата, притон (s. flagitii Pl)

    Латинско-русский словарь > stabulum

  • 2 stabulum

    stăbŭlum, i, n. [sto], a standing-place, abode, habitation, dwelling.
    I.
    In gen. (very rare;

    perh. only in the foll. passages): stabile stabulum,

    Plaut. Aul. 2, 2, 56; cf.:

    nusquam stabulum est confidentiae,

    id. Most. 2, 1, 3:

    DOMESTICORVM ET STABVLI SACRI,

    Inscr. Orell. 1134.—
    II.
    A stoppingplace or abode for animals or persons of the lower class (freq. and class.).
    A.
    For animals, a stall, stable, enclosure of any kind (cf. praesepe):

    ovium,

    Varr. R. R. 2, 2, [p. 1750] 19:

    pecudum, boum, etc.,

    Col. 1, 6, 4; 6, 23, 2; Verg. G. 3, 295; 3, 302; Hor. C. 1, 4, 3 al.; cf.:

    pastorum stabula,

    Cic. Sest. 5, 12:

    avium cohortalium,

    Col. 8, 1, 3:

    pavonum,

    i. e. an aviary, id. 8, 11, 3:

    piscium,

    i. e. a fishpond, id. 8, 17 7:

    apium,

    i. e. a beehive, Verg. G. 4, 14; 4, 191; Col. 9, 6, 4:

    stabula ferarum,

    lairs, haunts, Verg. A. 6, 179; cf. id. ib. 10, 723:

    a stabulis tauros avertit,

    pasture, id. ib. 8, 207; 8, 213.—
    2.
    Poet., transf., herds, flocks, droves, etc.:

    stabuli nutritor Iberi,

    i. e. Spanish sheep, Mart. 8, 28, 5:

    mansueta,

    Grat. Cyn. 154.—
    B.
    Of humble houses.
    1.
    A dwelling like a stable, cottage, hut:

    pastorum,

    Cic. Sest. 5, 12:

    ardua tecta stabuli,

    Verg. A. 7, 512; Liv. 1, 4, 7; Just. 1, 4, 11.—
    2.
    Esp., a public-house, pothouse, tavern, hostelry, etc.:

    cauponam vel stabulum exercere,

    Dig. 4, 9, 1; Petr. 6, 3; 8, 2; 16, 4; 79, 5; 97, 1; Plin. Ep. 6, 19, 4; Mart. 6, 94, 3; App. M. 1, p. 104, 9; Spart. Sev. 1 al.—Such pothouses were also the usual abode of prostitutes, Plaut. Poen. 1, 2, 56.—Hence,
    3.
    Stabulum = lupanar, a brothel, house of ill - fame:

    pro cubiculis stabula,

    Cic. Phil. 2, 28, 69.—
    4.
    As a term of abuse:

    stabulum flagitii,

    Plaut. Truc. 2, 7, 31:

    nequitiae,

    id. Cas. 2, 1, 13:

    servitritium,

    id. Pers. 3, 3, 13.—On account of his intercourse with king Nicomedes, the nickname of stabulum Nicomedis was given to Cæsar, acc. to Suet. Caes. 49.

    Lewis & Short latin dictionary > stabulum

  • 3 stabulum

    stabulum, ī, n. (sto), jeder Standort, Aufenthalt, I) im allg.: neutrubi habeam stabile stabulum, si etc., Plaut. aul. 233: nusquam stabulum est confidentiae, nirgends ist eine Unterkunft für die Zuversicht, Plaut. most. 350. – II) insbes., der Aufenthalt für Tiere u. Menschen niederer Klasse: A) der Tiere: 1) eig.: a) wilder, das Lager, die Behausung, das Gehege, ferarum gelida stabula, Catull.: 63, 53: ferarum stabula alta, u. im Zshg. bl. stabula alta, Verg. Aen. 6, 179; 10, 723. – b) zahmer, das Behältnis, der Stall, die Stallung, der Schauer, Scrippt. r.r. u.a.: pecudum, Colum.: equorum Diomedis, Solin.: avium cohortalium, Colum.: pavonum, Colum.: piscium, Colum.: apium, Bienenschauer, Colum. – poet. v. der Weide, Verg. Aen. 8, 207 u. 213. – Plur. stabula, die Ställe, der Viehhof, zugleich als Aufenthalt der Hirten, pastorum stabula, Cic.: ab eo ad stabula Larentiae uxori educandos datos (pueros), Liv. – 2) meton., die Herde, Koppel, nutritor stabuli, Mart.: stabula mansueta, Gratt. – B) der Menschen niederer Klasse, der Ausspann, die Stallung, der Gasthof (wo ausgespannt wird, hingegen caupona = Schankwirtschaft), Plin. u. Mart.: cauponam vel stabulum exercere, Schankwirtschaft oder Ausspann halten, Ulp. dig. – Solche Ausspanne zugleich Aufenthaltsorte gemeiner Buhldirnen, s. Plaut. Poen. 268; dah. stabulum = Stätte der Unzucht, Bordell, huius in sedibus pro cubiculis stabula sunt, Cic. Phil. 2, 69: u. als Schimpfwort, st. flagitii, Plaut.: st. nequitiae, Plaut.; dah. st. Nicomedis, als Schimpfname auf Cäsar, wegen seiner Buhlerei mit N., Suet. Caes. 49, 1.

    lateinisch-deutsches > stabulum

  • 4 stabulum

    stabulum, ī, n. (sto), jeder Standort, Aufenthalt, I) im allg.: neutrubi habeam stabile stabulum, si etc., Plaut. aul. 233: nusquam stabulum est confidentiae, nirgends ist eine Unterkunft für die Zuversicht, Plaut. most. 350. – II) insbes., der Aufenthalt für Tiere u. Menschen niederer Klasse: A) der Tiere: 1) eig.: a) wilder, das Lager, die Behausung, das Gehege, ferarum gelida stabula, Catull.: 63, 53: ferarum stabula alta, u. im Zshg. bl. stabula alta, Verg. Aen. 6, 179; 10, 723. – b) zahmer, das Behältnis, der Stall, die Stallung, der Schauer, Scrippt. r.r. u.a.: pecudum, Colum.: equorum Diomedis, Solin.: avium cohortalium, Colum.: pavonum, Colum.: piscium, Colum.: apium, Bienenschauer, Colum. – poet. v. der Weide, Verg. Aen. 8, 207 u. 213. – Plur. stabula, die Ställe, der Viehhof, zugleich als Aufenthalt der Hirten, pastorum stabula, Cic.: ab eo ad stabula Larentiae uxori educandos datos (pueros), Liv. – 2) meton., die Herde, Koppel, nutritor stabuli, Mart.: stabula mansueta, Gratt. – B) der Menschen niederer Klasse, der Ausspann, die Stallung, der Gasthof (wo ausgespannt wird, hingegen caupona = Schankwirtschaft), Plin. u. Mart.: cauponam vel stabulum exercere, Schankwirtschaft oder Ausspann halten, Ulp. dig. – Solche Ausspanne zugleich Aufenthaltsorte gemeiner Buhldirnen, s. Plaut. Poen. 268; dah.
    ————
    stabulum = Stätte der Unzucht, Bordell, huius in sedibus pro cubiculis stabula sunt, Cic. Phil. 2, 69: u. als Schimpfwort, st. flagitii, Plaut.: st. nequitiae, Plaut.; dah. st. Nicomedis, als Schimpfname auf Cäsar, wegen seiner Buhlerei mit N., Suet. Caes. 49, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stabulum

  • 5 stabulum

        stabulum ī, n    [STA-], a standing-place, fixed abode ; hence, of animals, a stall, stable, enclosure: stabulis gaudet pecus, H.: apium, i. e. a beehive, V.: stabula alta ferarum, lairs, V.: a stabulis tauros Avertit, pasture, V.—Of persons, a lowly abode, cottage, hut: pastorum: pueros ad stabula Larentiae uxori educandos datos, L.: tecta stabuli, V.— A brothel, house of ill-repute: pro cubiculis stabula.
    * * *
    stall/stable/enclosure/fold; lair/den; herd; garage (Cal); inn/tavern; brothel; dwelling/hut

    Latin-English dictionary > stabulum

  • 6 callis

    callis, is, m. u. (in Prosa gew.) f., ein über Anhöhen u. Berge führender ungebahnter Pfad, der Bergpfad, Gebirgspfad, Waldweg, nur dem Vieh zugängliche Triftweg, die Trift, Plur. auch meton. = Gebirgstriften, Gebirgshutungen, α) Sing., Amm. 30, 1, 15. Auct. itin. Alex. 45 in. Pers. 3, 57. Val. Flacc. 3, 368. Claud. b. Get. 282: poet. v. Pfade der Ameise, Verg. Aen. 4, 405. Ov. met. 7, 626: u. übh. Abzugsweg, Varr. sat. Men. 430 B. – β) gew. Plur.: iter callium, Marsch über die G., Curt.: Italiae calles (in den Abruzzen) et pastorum stabula, Cic.: calles saltusque Macedonicorum montium, Liv.: calles silvestres longinqui, Varr.: calles inviae, Liv. u. Curt.: calles occulti, Verg.: silvestres calles, vix singulis pervii, Curt.: calles consitae arboribus, Amm.: nos hic pecorum modo per aestivos saltus deviasque calles exercitum ducimus, Liv.: timor incessit, ne quas per imminentia iuga calles inveniret, Liv.: cum quaedam in callibus, ut solet, pastorum controversia esset, Cic. – bes. calles publicae, Gebirgstriften des Staates, Varr. r. r. 2, 2, 10: calleis viaeque publicae, Leg. agr. fragm. XXVI im Corp. inscr. Lat. 1. p. 81: dah. als eine öffentliche Verwaltung (provincia) silvae callesque, Suet. Caes. 19, 2, u. bl. calles, Tac. ann. 4, 27 H. – / Über das gen. fem. vgl. Drak. u. Fabri Liv. 22, 14, 8. Zumpt u. Mützell Curt. 3, 10 (25), 10. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 1000. – Abl. Sing. calle, seltener calli, Itin. Alex. 45 Volkmann.

    lateinisch-deutsches > callis

  • 7 callis

    callis, is, m. u. (in Prosa gew.) f., ein über Anhöhen u. Berge führender ungebahnter Pfad, der Bergpfad, Gebirgspfad, Waldweg, nur dem Vieh zugängliche Triftweg, die Trift, Plur. auch meton. = Gebirgstriften, Gebirgshutungen, α) Sing., Amm. 30, 1, 15. Auct. itin. Alex. 45 in. Pers. 3, 57. Val. Flacc. 3, 368. Claud. b. Get. 282: poet. v. Pfade der Ameise, Verg. Aen. 4, 405. Ov. met. 7, 626: u. übh. Abzugsweg, Varr. sat. Men. 430 B. – β) gew. Plur.: iter callium, Marsch über die G., Curt.: Italiae calles (in den Abruzzen) et pastorum stabula, Cic.: calles saltusque Macedonicorum montium, Liv.: calles silvestres longinqui, Varr.: calles inviae, Liv. u. Curt.: calles occulti, Verg.: silvestres calles, vix singulis pervii, Curt.: calles consitae arboribus, Amm.: nos hic pecorum modo per aestivos saltus deviasque calles exercitum ducimus, Liv.: timor incessit, ne quas per imminentia iuga calles inveniret, Liv.: cum quaedam in callibus, ut solet, pastorum controversia esset, Cic. – bes. calles publicae, Gebirgstriften des Staates, Varr. r. r. 2, 2, 10: calleis viaeque publicae, Leg. agr. fragm. XXVI im Corp. inscr. Lat. 1. p. 81: dah. als eine öffentliche Verwaltung (provincia) silvae callesque, Suet. Caes. 19, 2, u. bl. calles, Tac. ann. 4, 27 H. – Über das gen. fem. vgl. Drak. u. Fabri Liv. 22, 14, 8. Zumpt u. Mützell Curt. 3, 10 (25), 10.
    ————
    Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 1000. – Abl. Sing. calle, seltener calli, Itin. Alex. 45 Volkmann.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > callis

  • 8 praedor

    praedor, ātus sum, āri (praeda), I) intr. Beute machen, Beute machend plündern, -rauben, A) eig., vom Krieger u. Jäger od. jagenden Tiere, in terram exire praedatum, Nep.: praedatum extra fines exisse in agrum Latinum Hernicumque, Liv.: milites praedantes, Caes.: classis multis locis praedata, Tac. – v. Tieren, praedari lupos iussit, Verg.: alia (animalia) dentibus praedantur, alia unguibus, Plin. – B) übtr., Beute machen – übh. Räubereien ausüben, sich bereichern, Gewinn ziehen, in bonis alienis, in bonis aratorum, Cic.: in insulis cultorum egentibus, Liv.: apud Mamertinos, Cic.: de aratorum bonis, Cic.: ex alieno, Liv.: ex fortunis alienis, Liv.: ex hereditate, Cic.: ex alterius inscitia (des anderen Unwissenheit benutzend), Cic.: u. so ex alcis necessitate, Lact.: spes rapiendi atque praedandi, Cic. – II) tr.: A) Beute machend plündern, -berauben, brandschatzen, Italiae calles et pastorum stabula, *Cic. Sest. 12 Halm u. Kays.: socios magis quam hostes, Tac. ann. 12, 49: maria, Seeräuberei treiben, Lact. 7, 17, 9. – B) als Beute (Fang) wegführen, erbeuten, wegfangen, 1) eig.: Hylam, Petron.: pisces calamo, Prop.: ovem unam, v. Wolf, Ov. – 2) übtr.: a) alqm, an jmd. einen Fang tun, quae me nuper praedata puella est, Ov. am. 1, 3, 1. – b) alqd, gleichsam als gute Beute an sich reißen, entreißen, amores alcis (jmds. Geliebte), Ov.: singula de nobis anni praedantur euntes, Hor. – / praedor als Passiv, s. 1. praedo.

    lateinisch-deutsches > praedor

  • 9 praedor

    praedor, ātus sum, āri (praeda), I) intr. Beute machen, Beute machend plündern, -rauben, A) eig., vom Krieger u. Jäger od. jagenden Tiere, in terram exire praedatum, Nep.: praedatum extra fines exisse in agrum Latinum Hernicumque, Liv.: milites praedantes, Caes.: classis multis locis praedata, Tac. – v. Tieren, praedari lupos iussit, Verg.: alia (animalia) dentibus praedantur, alia unguibus, Plin. – B) übtr., Beute machen – übh. Räubereien ausüben, sich bereichern, Gewinn ziehen, in bonis alienis, in bonis aratorum, Cic.: in insulis cultorum egentibus, Liv.: apud Mamertinos, Cic.: de aratorum bonis, Cic.: ex alieno, Liv.: ex fortunis alienis, Liv.: ex hereditate, Cic.: ex alterius inscitia (des anderen Unwissenheit benutzend), Cic.: u. so ex alcis necessitate, Lact.: spes rapiendi atque praedandi, Cic. – II) tr.: A) Beute machend plündern, -berauben, brandschatzen, Italiae calles et pastorum stabula, *Cic. Sest. 12 Halm u. Kays.: socios magis quam hostes, Tac. ann. 12, 49: maria, Seeräuberei treiben, Lact. 7, 17, 9. – B) als Beute (Fang) wegführen, erbeuten, wegfangen, 1) eig.: Hylam, Petron.: pisces calamo, Prop.: ovem unam, v. Wolf, Ov. – 2) übtr.: a) alqm, an jmd. einen Fang tun, quae me nuper praedata puella est, Ov. am. 1, 3, 1. – b) alqd, gleichsam als gute Beute an sich reißen, entreißen, amores alcis (jmds. Geliebte),
    ————
    Ov.: singula de nobis anni praedantur euntes, Hor. – praedor als Passiv, s. 1. praedo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praedor

  • 10 pāstor

        pāstor ōris, m    [1 PA-], a herdsman, shepherd servos pastores armat, Cs.: pastorum stabula: iam pastor umbras quaerit, H., O., Iu.
    * * *
    shepherd, herdsman

    Latin-English dictionary > pāstor

  • 11 praedor

        praedor ātus, ārī    [praeda], to make booty, plunder, spoil, rob: spes praedandi: licentia praedandi, L.: praedantes milites, Cs.: classis pluribus locis praedata, Ta.: in re frumentariā: omnibus in rebus, upon every opportunity: ex alterius inscientiā, make use of another's ignorance to defraud him: Italiae callīs et pastorum stabula: socios, Ta.— Supin. acc.: praedatum ire, L.— To take, catch, make prey of: ovem unam, O.—Fig., to rob, ravish, take: quae me praedata puella est, has <*>aught me, O.: Singula de nobis anni praedantur euntes, H.
    * * *
    praedari, praedatus sum V DEP
    acquire loot (by robbery/war/depredation); obtain food by hunting/preying; pillage, despoil; plunder, loot; take as prey/catch

    Latin-English dictionary > praedor

  • 12 praedor

    praedor, ātus, 1 (active collat. form, v. infra fin.), v. n. and a. [2. praedo].
    I.
    Neutr., to make booty, to plunder, spoil, rob (in war and otherwise; class.;

    syn.: spolio, diripio): spes rapiendi atque praedandi,

    Cic. Phil. 4, 4, 9:

    licentia praedandi,

    Liv. 22, 3:

    praedantes milites,

    Caes. B. G. 7, 46 fin.:

    ex hereditate,

    Cic. Verr. 2, 2, 18, § 45; 2, 3, 3, § 6; 2, 3, 20, § 51:

    praedatum exire,

    Liv. 4, 55:

    necessitate inpositā ex alieno praedandi,

    id. 5, 5, 3:

    ex alienis fortunis,

    id. 6, 41, 11:

    ex necessitate alicujus,

    Lact. 6, 18, 8:

    ex agris finitimorum praedari,

    Just. 23, 1, 10:

    classis pluribus locis praedata,

    Tac. Agr. 29:

    de aratorum bonis praedari,

    Cic. Verr. 2, 3, 78, § 182:

    praedari in re frumentariā et in bonis aratorum,

    id. ib. 2, 3, 62, § 146;

    2, 3, 88, § 204: in bonis alienis,

    id. ib. 2, 2, 19, §

    46: omnibus in rebus,

    upon every opportunity, id. ib. 2, 1, 50, §

    130: in insulis cultorum egentibus,

    Liv. 22, 31, 3:

    ex alterius inscientiā praedari,

    to make use of another's ignorance to defraud him, Cic. Off. 3, 17, 72:

    cum apud tuos Mamertinos inveniare improbissimā ratione esse praedatus,

    id. Verr. 2, 4, 1, § 3.—
    B.
    Transf.: praedātus, a, um, that has made booty; hence, well furnished with booty (Plautinian):

    bene ego ab hoc praedatus ibo,

    Plaut. Ps. 4, 7, 39; id. Rud. 5, 2, 29; id. Pers. 4, 4, 115.—
    II.
    Act., to plunder, pillage, rob any thing (rare before the Aug. period).
    A.
    Lit.:

    pastorum stabula,

    Cic. Sest. 5, 13 Halm N. cr.; B. and K.;

    dub. (al. praeclara cepisset): dum socios magis quam hostes praedatur,

    Tac. A. 12, 49:

    arces Cecropis,

    Val. Fl. 5, 647:

    maria,

    Lact. 5, 9 med.; 7, 17, 9:

    bona vivorum et mortuorum,

    Suet. Dom. 12 (but cf. Roth ad loc.):

    Hylam Nympha praedata,

    Petr. 83.—
    2.
    Transf., to take or catch animals, birds, etc.:

    alia dentibus praedantur, alia unguibus,

    Plin. 10, 71, 91, § 196:

    ovem,

    Ov. A. A. 3, 419:

    pisces calamo praedabor,

    Prop. 4 (5), 2, 37.—
    B.
    Trop., to rob, ravish, take ( poet.):

    amores alicujus,

    to rob one of his mistress, Ov. Am. 3, 8, 59; cf.:

    quae me nuper praedata puella est,

    has caught me, id. Am. 1, 3, 1:

    singula de nobis anni praedantur euntes,

    Hor. Ep. 2, 2, 55:

    dapes,

    to consume, Val. Fl. 4, 429.
    Act. collat. form praedo, āre:

    praedavit omnes filios Tharsis,

    Vulg. Jud. 2, 13; 16; Prisc. p. 799 P.—Hence, prae-dor, āri, in a pass. signif. (ante- and post-class.):

    mihi istaec videtur praeda praedatum irier,

    Plaut. Rud. 4, 7, 16:

    terra direptione praedabitur,

    Vulg. Isa. 24, 3:

    pecuniae praedatae,

    Gell. 4, 18, 12.—As subst.: praedātum, i, n., that which has been obtained by plunder, booty, Vop. Prob. 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > praedor

См. также в других словарях:

  • PAN — quem pastorum, venatorumque Deum, et universae vitae rusticanae praesidem crediderung antiqui, cuius fil. fuerit, non satis constat. Homer. in Hymnis, Mercurii filium facit: Ε῾ρμείαο φίλον γόνον ἔννεπε Μοῦσα, Αἰτοπόδην, δικέρωτα, φιλόκροτον.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • caprimulge — ⇒CAPRIMULGE, subst. masc. Passereau brun roux, insectivore, au bec largement fendu (cf. BANVILLE, Odes funambulesques, Réalisme, 1859, p. 267). Prononc. Seules transcr. ds LAND. 1834 : kâp ri mulgue, et ds LITTRÉ : ka pri mul j . Étymol. et Hist …   Encyclopédie Universelle

  • CAPRIMULGI — Plinio, l. 10. c. 40. appellantur grandioris merulae aspectu, (in MSo reperitur, grandiores, ac pro aspectu Pincianus emendat a suctu: ut videatur legendum, Caprimulgi appellantur, grandiores merulâ a suctu) fures nocturni: interdiu enim visu… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYAENA — Graece ὕαινα, ex ὗς, porcus, quod dorsum eius setis quasi suillis rigeat: aliter γάνος, apud Aristot. Iesef Turcis et Afris. Dabuh Arabibus, hisce describitur Plin. l. 8. c. 30. Collum et iuba continuitate spinae porrigitur, flectique, nisi… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»